ΔΙΑΜΕΣΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Πολλά φάρμακα έχουν συσχετιστεί με πνευμονικές επιπλοκές διαφόρων ειδών, όπως είναι η διάμεση φλεγμονή και ίνωση, το πνευμονικό οίδημα, οι υπεζωκοτικές συλλογές και το βρογχόσπασμο.  Δεν υπάρχουν διακριτά φυσιολογικά, απεικονιστικά ή παθολογικά μοτίβα των ILDs που προκαλούνται από φαρμακευτική έκθεση, ενώ η διάγνωση γίνεται όταν ένας ασθενής με ILD εκτίθεται σε ένα φάρμακο το οποίο είναι γνωστό ότι προκαλεί πνευμονική νόσο, όταν η χρονική στιγμή της έκθεσης συνάδει με την εμφάνιση της νόσου κι όταν άλλες αιτίες διάμεσων πνευμονικών παθήσεων μπορούν να αποκλειστούν. Η θεραπεία είναι η αποφυγή επιπλέον έκθεσης και η χορήγηση συστηματικών κορτικοστεροειδών σε ασθενείς που νοσούν βαριά.
Τα φάρμακα που σχετίζονται με την ανάπτυξη ILDs είναι τα ακόλουθα:

Αντιβιοτικά

• Nitrofurantoin
• Sulfasalazine

Αντιφλεγμονώδη

• Ασπιρίνη
• Etanercept
• Infliximab
• Methotrexate
• Penicillamine
• Χρυσός

Καρδιαγγειακά φάρμακα

• Amiodarone
• Tocainide

Χημειοθεραπευτικά φάρμακα

• Azathioprine
• Bleomycin
• Busulfan
• Carmustine
• Chlorambucil
• Cyclophosphamide
• Cytosine arabinoside
• Etoposide
• Flutamide
• Imatinib
• Lomustine
• Melphalan
• Methyl-CCNU
• Mitomycin-C
• Procarbazine
• Vinblastine
• Zinostatin

Φάρμακα που προκαλούν Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο

• Hydantoin
• Hydralazine
• Isoniazid
• Penicillamine
• Procainamide

Παράνομα φάρμακα

• Ηρωίνη
• Μεθαδόνη
• Propoxyphene

Διάφορα φάρμακα

• Φάρμακα που προκαλούν πνευμονική διήθηση και ηωσινοφιλία
• Hydrochlorothiazide
• Οξυγόνο
• Ακτινοβολία
• 1-Tryptophan

Η έκθεση σε θεραπευτική ακτινοβολία για τη θεραπεία του καρκίνου μπορεί να προκαλέσει ILD. Οι ασθενείς που παρουσιάζονται μέσα σε 6 μήνες απ’την  έκθεση σε ακτινοβολία, συνήθως εμφανίζουν θολή ύαλο, η οποία υποδηλώνει οξεία φλεγμονή. Θολή ύαλος μπορεί να προκληθεί και σε ιστό που έχει εκτεθεί στην ακτινοβολία αλλά και σε μη εκτεθειμένο ιστό. Βραχυχρόνια θεραπεία με συστηματικά κορτικοστεροειδή βελτιώνει την πνευμονική λειτουργία.
Σε αντίθεση, δύσπνοια που αναπτύσσεται μετά από 6 μήνες απ’τη θεραπεία, απεικονίζεται ως πυκνός ινωτικός ιστός στο σημείο της ακτινοβολίας. Οι ασθενείς αυτοί δε βελτιώνονται με τη χορήγηση κορτικοστεροειδών και η θεραπεία είναι υποστηρικτική.